श्री गणेशदत्तगुरूभ्यो नम :
श्रीरामगुरू चरित्र
॥ अध्याय 31 वा ॥
। श्री गणेशाय नम: । श्रीसरस्वत्यै नम: । श्रीगुरूभ्यो नम: ।जयजय अनिनारायण देवा । प्रणाम कोटी कोटी घ्यावा ।भोळी भक्ति अखंड सेवा । नित्य घडावी सदगुरूंची ॥1॥ गुरूभक्तिचा अगाध महिमा । काय वर्णु मी पुरूषोत्तमा ।स्फुर्ति द्यावी निगमागमा । यज्ञपुराण कथण्याशी ॥2॥ सकळ जनांच्चा कल्याणार्थ । सदबुध्दि देउनियथाथ।यज्ञकायहोण्यापुरता । जप केला सामुहिक ॥3॥ सव्वाकोटी नाम जप । दत्तनामाचा जयघोष । दत्तयागा बसले स्वयेच । पूर्ति होण्या कार्याची ॥4॥ मंत्रोच्चार घोषांच्या । प्रतिक्रिया घुमती साच्चा । मानवी मनावरी त्याच्या । सुसंस्कारीत क्रिया होती ॥5॥ मानवाचे अंतिम रूप । अनिच असे देखा । आत्म्याचे अमरत्व । शरीरत्याग शेवटी॥6॥अनिअसेतेजोमय।मानवकांती अनिच । सर्वकार्य शुध्द करीत । अनिदेवा शरण मी ॥7॥ घृत आहुती अर्पिता ।प्रसवीसअनिदेवता । ज्ञाुंच्डामाजी प्रदीप्तता । लखलखील तेज ते ॥8॥ अस्तित्व दत्तात्रेयांचे । तेजोमय त्रयमुर्तिचे । प्रत्यक्ष नृसिंह सरस्वतीचे । यज्ञमंडपी निश्चित हो ॥9॥ तेजोमय स्वरूप तेधवा । प्रत्यक्ष प्रकटले देखा । दर्शन होण्या भक्ताला । पूर्वसुकृतपाहिजे ॥10॥ कुळकर्णी कुलदिपका ।श्रीदत्तयती सखया । अवनीवरी प्रत्यक्ष देखा । भक्तासाठठ्ठ अवतरला ॥11॥ परममंगल स्वरूप ते । पाहण्या दिव्यदृष्टि ते । आनंदित चित्ता ते । काय वर्णु तो सोहळा ॥12॥ युयोय शुभसमयी ।यज्ञकंकण बांधूनी करी । इष्ट देवता प्रतिष्ठनी । आवाहन केले असे ॥13॥ प्राणप्रतिष्ठ करूनिया । कार्यसिध्दि सत्वर व्हाया । इष्ट देवता वर देण्या । तये स्थानी प्रकटल्या ॥14॥ दिव्यस्वरूपाचे तेज । लखलखाट सुरेख । नयन दिपती होसाच । साक्षात अस्तित्वाची देवाचे ॥15॥ आदिअंत पुरूषोत्तमा । जगत्पालकानिगमागमा।त्रिलोकीथोरमहीमा।गुरूशक्ति जागृत असे ॥16॥ स्वये स्वयंभू अनी देखा । साक्षस्वरूप दत्तात्रेया । प्रचिती पाहून सदैवा । यशप्रदान ते होय ॥17॥ गुरूनाथाचे ते रूप । कैसे असे लखलखीत । कलियुगातील गुपित । काय घडले ते ऐका ॥18॥ कंकण बांधुनी उभयता । राम बैसलेमंडपीदेखा।कायरंभवेदघोषा । आरंभिले ब्रम्हवृंदे ॥19॥ अनिज्ञाूंच्डामाझारी । अनीदेवते आवाहन करूनी । स्वाहाकार रामगुरू करी । यज्ञारंभ सुरू झाला ॥20॥ तै वाटले अनिदेवा । गुरूहस्त घडावी सेवा । ऐशा करूनी निश्चया अनिदेव मंदावले ॥21॥ तयास वाटले देखा । कलियुगातील सत्यकथा । गुरूहस्ते अलौकीका । दाखवावी जनलोका॥22॥ आपणही गुरूहस्ते । प्रज्वलीत निश्चिते । मंत्रोच्चारे खचिते । स्वरूप प्रकटवु तेधवा ॥23॥ मंदावता अनिदेव । चिंतांक्रात झाले सर्व । परि स्वयंभू गुरूदेव । धीर देती भक्तजनी ॥24॥ दिगंबर दिगंबर । जयघोष नामगजर । दुमदूमला मंडप । प्रज्वलीत अनी झाला ॥25॥ यज्ञमंडप आनंदभरित । भक्तगण नाचत । मंत्रघोष धुमति तेथे । आगळेचि सुख ते ॥26॥ त्या सुखाचा प्रत्यय । वाचे न वर्णवे अभिनव । साक्षात श्रीपादश्रीवल्लभ । दिसु लागले रामरूपी ॥27॥ जयघोष नामाचा रामगुरू अवधूताचा । मंजुळा ध्वनीलहरींचा ।उफाळला हो अंतरी ॥28॥ धन्य धन्य भक्तगण । धन्य कलियुग महान । गुप्तरूपे गुरूजाण । दत्तात्रेय जागृत ॥29॥ तीन दिवस अहोरात्री । नामगजर अखंडीती । नामसंकिर्तने भक्त गाती । जयघोष नामाचा ॥30॥ प्रत्यक्ष स्वर्गसुख । दाखविले भक्ता देख ।अभिनव ते कौतुक । कवण्या मुखे वर्णावे ॥31॥ अवीसदान पुराणश्रवण । काय तेथे उणे जाण । सर्व देवता प्रसवीस । वैभव असे निराळेची ॥32॥ साधुसंत सत्पुरूष । प्रत्यक्ष तेथे उपस्थित विद्यावाचस्पति कवीश्वर । संत प्रल्हाद महाराज ॥33॥ थोर जयांचा अधिकार । कलियुगी अवनीवर । पाद्यपुजेचा अलौकीक । सोहळा तेथे होतसे ॥34॥ स्वये रामगुरू तेधवा । संतद्वयांच्या पूजना । बसले असता सर्वभक्ता । आनंद अति वाटतसे ॥35॥ थोरामो=यांचे अनुकरण । यथायोय मानसन्मान । जनरूढी शिकवण । पाद्यपूजा सोहळा ॥36॥ तेज झळाळे सोनकळा । परममंगल उज्जवला । ऐसा महान सोहळा रामगुरू करिताती ॥37॥ पाद्यपुजा शोड षोपचारे । दक्षिणा शाल सर्वोपचारे यथायोय उपचारे । दत्तगुरू करिती ॥38॥ परममंगल गुरूआई । भक्ता सदा प्रतिपाळी । कोड कौतुक पूरवी । नित्यांनद देतसे ॥39॥ आता तुम्ही श्रोते सकळ । यापुढील कथाभाग । सावचित्त यथासांग । श्रवण करावा भक्तिभावे ॥40॥ इतिश्रीरामगुरूचरित्र ।परिसा रसाळ इक्षुदंड । विनवी दासी अखंड ।एकत्रिंशा ध्याय गोड हा ॥41 ॥
॥श्रीगुरूदत्तात्रेयार्पणमस्तु ॥
॥अ व धू त चिं त न श्री गु रू दे व द त्त ॥
मागील पान पुढील पान |