श्री  गणेशदत्तगुरूभ्यो  नम  :
श्रीरामगुरू  चरित्र 
  ॥  अध्याय 33  वा ॥

।  श्री  गणेशाय  नम:  ।श्रीसरस्वत्यै  नम:  ।  श्रीगुरूभ्यो  नम:  ।जय  जय  जगत्पालका  रामा  ।  मानवरूपा  पुरूषोत्तमा  ।विश्वव्यापका  जगज्जीवना  ।  अगाध  तुझा  महिमा  असे  ॥1॥  श्रोते  तुम्हीसुजन।आहातखरेभायवान।गुरूमुखेआत्मचिंतन।परिसावेसावचित्ते॥2॥गुरूमुखीचे  ते  वचन  ।  अमृताहुनी  गोड  जाण  ।  अमरत्व  ये  भक्तगणा  ।  भक्तीभावेप्राशिता  ॥3॥  संजीवन  प्रतक्ष  ते  ।  कलियुगी  मानवा  ।  दत्तकृपेचे  मेघ  वर्षता  ।  प्रफुल्ल  ही  भक्तलता  ॥4॥  काय  उदात्त  ते  आत्मचिंतन  ।  महान  पवित्र  थोरजाणा।स्वानुभवासह।शिकवण  ।  करीती  सदगुरू  भक्तगणा  ॥5॥  आत्मचिंतन  आत्मनिवेदन  ।  परमात्मा  तो  दयाघन  ।  थोर  तयाचे  महिमान  ।  कैसे  वर्णु  शब्दे  पहा  ॥6॥  मानवाचे  अस्तित्व  ।  ईश्वराधीनसत्य  ।  पुर्वसुकृत  नित्य  ।  सवे  असे  तयांचे  ॥7॥  काय  वदति  गुरूदेवा  ।  सर्वसाक्षी  ते  सदैव  ।  परी  गुप्त  राहुनी  ।  सर्वकाल  अमृत  शिकवण  ॥8॥  एकेक  शब्द  अनमोल  ।  भावरत्न  ते  दुर्मिळ  ।  तैसे  ते  वच  सजीव  ।  जीवन  दिपविती  मानव  ॥9॥  शांती  मिळे  श्रवण  करीता  ।  उल्हास  वाटे  बहुचित्त  ।  धैर्य  येई  जीवन  जगता  ।  ऐसा  ओघ  क्रियेचा  ॥10॥  अमृतवचनेअमरत्व  ।  जीवना  येई  स्थिरत्व  ।  शांतवी  नित्य  सदगुरूनाथ  ।  बोधामृत  प्राशवी  ॥11॥  एकेक  शब्दाची  रचना  ।  अमुल्य  तीकिती  जाणा  ।  सोडुनी  द्वैतभावना  ।  प्रेमभाव  ओसंडे  ॥12॥  ऐका  श्रोते  सावचित्त  ।  मानव  जन्माचेवृत्तान्त  ।  कैसा  करावा  परमार्थ  ।  गृहस्थाश्रमी  मानवाने  ॥13॥  काय  विधात्याची  करणी  देखा  ।  मानवप्राणी  जन्मा  येता  ।  तयाची  प्रारब्ध  लेखा  ।  जन्मापुर्वीचतयार  ॥14॥  प्रारब्ध  पत्रिका  लिही  चित्रगुप्त  ।विधिलिखीततेसुत्रकोणानटाळणेअशक्य।ब्रम्हलेखा  भाळीची॥15॥विधीचे  सुत्र  विचित्र  ।  कोणा  न  कळे  भावी  चित्र  ।  परी  जगत्पिता  गुरूदत्त।जाणाताती  स्वयेंचि  ॥16॥  वाणी  ती  ओघवती  ।  रसाळ  मधुर  भावस्फुर्ति  ।  श्रवणी  भक्ताआनंदतृप्ती  ।  अखंडीत  अविरत  ॥17॥मानवप्राणी  अति  प्रबळ  ।  नसे  तया  धिर  केवळ  ।  नित्याची  सदा  चळवळ  ।  स्थिर  चित्त  नसे  तो  ॥18॥  तयाचे  हाती  ईशाने  ।  काहीच  न  =ेवीले  जाणे।तरीतोउन्मत्तपणे  ।  मी  मी  म्हणुनि  मिरवितो  ॥19॥  जे  का  लिहिले  विधीने  भाळी  ।  तेन  टळे  कोणे  काळी  ।  कर्मभोग  तात्काळी  ।  भोगणे  असे  मानवा  ॥20॥  पुढील  काही  भवितव्य  ।  मानवी  जीवनांतीलदिव्य  ।  निश्चीतपणे  सर्व  ।  कोणी  न  जाणे  सुजन  हो  ॥21॥  परंतु  सदगुरू  भुवरी  ।  त्रिकालज्ञ  खरोखरी  ।  भावी  काळतत्काळी  ।  जाणतात  निश्चीत  ॥22॥  अथांग  हा  भवसागर  ।  अपार  ही  माया  थोर  ।  काय  करावे  व्हावे  पार  ।  मार्ग  दावितीसदगुरू  ॥23॥  जो  का  गुरूवरी  विश्वासला  ।  तयाचाकार्यभाग  साधला  ।  जीवनी  कृतार्थ  झाला  ।  पुण्यवंत  तो  नर  ॥24॥एक  असे  पण  त्यात  ।  मानवाने  असावे  श्रध्दायुक्त  ।  भरवंसा  असावा  चित्तात  ।  गुरूवचनी  एकोभावे॥25॥कायशिकवितीभक्तगणा  ।  ऐका  श्रोते  तुम्ही  सुजन  ।  गत  दृ:खावरी  पांघरूण  ।  विस्मरणाचे  घालावे  ॥26॥  गत  काळातीलघटना  स्मरवा  ।  भावी  काळाची  करिता  चिंता  ।  तयासी  म्हणावे  दु:ख  देखा  ।  सुख  कोणते  परिसावे  ॥27॥  सुखाची  व्याख्या  सुरेख  ।  गुरूमुखे  श्रवणांत  ।  सत्यत्व  गुरूवचनात  ।  तो  स्वानुभव  निराळाचि  ॥28॥  काय  घडते  घडू  दे  ।  आला  भोग  भोगु  दे  ।  चित्ती  समाधान  राहू  दे  ।  वृत्ति  तल्लीन  होऊ  दे  ॥29॥  गुरूचरणी  स्थिरचित्त  ।  आनंदगुरूदशाात  ।  सेवेतनित्याचि  सार्थक  ।  नित्यानंद  जीवनी  ॥30॥  व्यक्ती  परत्पे  ते  सुख  ।भिवीस  भिवीस  असे  देख  ।  शाश्वत  काय  ते  नित्य  ।शोधावे  हे  अंतरी  ॥31॥  गुरूआज्ञेचे  पालन  ।  नित्य  कर्मानुष्ठन  ।  कर्तव्याचे  पालन  ।  नठवे  दु:ख  तया  ॥32॥  अनन्यभावेगुरूचरणी  ।  नित्यनम्र  असावे  जीवनी  ।  जेणे  सदगुरू  धावूनी  ।  रक्षण  करी  भक्तांचे  ॥33॥  इति  श्रीरामगुरूचरित्र  ।परिसा  रसाळ  इक्षुदंड  ।  विनवी  दासी  अखंड  ।त्रयस्त्रिंशा  ध्याय  गोड  हा  ॥38  ॥

      ॥श्रीगुरूदत्तात्रेयार्पणमस्तु  ॥ 
॥अ  व  धू  त  चिं  त  न  श्री  गु  रू  दे  व  द  त्त  ॥ 

मागील पान           पुढील पान