श्री  गणेशदत्तगुरूभ्यो  नम  :
श्रीरामगुरू  चरित्र 
  ॥  अध्याय 36  वा ॥

।  श्री  गणेशाय नम:  ।श्रीसरस्वत्यै  नम:  ।  श्रीगुरूभ्यो  नम:  ।गुरू  दत्तात्रय  त्रयमुर्ति  ।  सर्वसाक्षात  विभूती  ।  पूर्णब्रम्हरूपजगती  ।श्रीरामचंद्र  सरस्वती  ॥1॥  परमपुरूष  अविनाशा  ।  पुरवी  अंतरीची  आशा  ।  त्रिगुणातीत  परमेशा  ।  त्रयमुर्तिदयाळा  ॥2॥  साक्षरूपाने  कलियुगी  ।  अवतरले  हे  दत्तयोगी  ।  त्रिभुवनी  जागृत  दत्तयती  ।  शरणांगता  रक्षिती  ॥3॥  पवित्रजागृत  हे  मूळपी=  ।  अत्रिॠषींचे  पवित्र  कूळ  ।  तीर्थप्रोक्षणे  प्रत्यक्षरिती  ।  दत्तयोगी  प्रगटले  ॥4॥  धन्य  पतिव्रता  महासती  ।  उध्दारली  ही  धरती  ।  बाळे  होवुनी  त्रयमुर्ति  ।  गुरूपी=  चालविले  ॥5॥समुद्रमंथनाचे  वेळी  ।  देतअसुरांचे  कलहवेळी  ।हालाहल  निघाले  प्रज्वळी  ।  ते  शंकर  प्राशियले  ॥6॥  हलाहल  विष  प्राशन  करिता  ।  नीलकं=  तो  झाला  देखा  ।  स्वयेस्वयंभू  विश्वेश्वर  ।  विष  पचन  केले  असे  ॥7॥  पुन्हा  झाले  समुद्रमंथन  ।  अमृतज्ञाुंच्भ  दिधला  दान  ।  ते  वेळी  दैत्यांनी  ।  पुन्हाकलहमांडला  ॥8॥  ज्ञाुंच्भ  घेवुनी  हातात  ।  पळत  निघले  असूर  दैत्य  ।  पूर्ण  ज्ञाुंच्भातील  अमृत  ।  अवनीवरी  सांडले  ॥9॥  तेवेळी  नभांगणात  ।  जी  का  नक्षत्र  युती  होत  ।  अवनीच्चा  कालभ्रमणात  ।  एकशे  चव्वेचाळीस  वर्ष  उपरांत  ॥10॥ऐशा  या  पर्वसमयी  ।  गंगामातेची  नवलाई  ।  सोडुनी  आपला  प्रवाह  पाही  ।  जागा  आश्रया  देई  ॥12॥  दहादहा  मैलांपर्यत।प्रांगणनिमळकरूनीदेत।ॠषीमुनींचे  आश्रम  तेथ  ।  प्रस्थापित  होताती  ॥13॥  चहूभागतून  ॠषीमुनी  ।  यज्ञयागअनुष्ठनी  ।  तपाचरण  नामस्मरणी  ।  व्रतस्थ  तेथे  राहताती  ॥14॥  त्या  स्थळीच्चा  वास्तव्यास  ।  म्हणताती  कल्पवास  ।त्रिकालस्नान  गंगेत  ।  आराध्य  दैवत  उपासिती  ॥15॥  आपआपल्या  ग्रंथातील  लीला  ।  गाती  किर्तनी  वेळोवेळा  ।भक्तांचा  पाहुनी  सोहळा  ।  प्रसन्नता  वाटे  घननिळा  ॥16॥  गंगास्नानाचे  महिमान  ।  थोर  किती  असे  जाणा  ।  अवतारीपूरूष  तीर्थस्नानी  ।  प्रात:काळी  जाताती  ॥17॥  पवित्र  ते  गंगाजळ  ।  सत्पुरूषांचे  स्पर्शे  निर्मळ  ।  तदनंतर  ते  गंगाजळ  ।जनसमूह  स्पर्शिती  ॥18॥  या  पर्वकाळ  समयाला  ।  मौनी  अमावस्येची  वेळा  ।  पवित्रता  पर्वकाळा  ।  पुण्यकर्म  करिताती  ॥19॥  ऐशा  हया  पर्वकाळी  ।  सदगुरूनाथ  चंद्रमोळी  ।  भक्तासमवेत  गंगाजळी  ।  पर्वकाळी  पातले  ॥20॥  नक्षत्रयुतीचीहोता  वेळ  गगनमंडळी  कल्लोळ  ।  गरूडासनी  विष्णुदेव  ।  लक्ष्मीसह  नभोमंडळी  ॥21॥  भूतलवासी  जनलोकी  ।सतपुरूषांची  दिव्यदृष्टी  ।  होता  ती  अमृतवृष्टी  ।  साक्षात  विष्णुदेवांची  भेटी  ॥22॥  धन्य  धन्य  ते  मानव  ।  नयनी  देखिलेविष्णुदेव  ।  अंतरीचे  सात्विकभाव  ।  जागृत  झाले  तयेवेळी  ॥23॥  ऐसे  पर्वकाळाचे  महत्व  ।जीवनी  मानव  कृतार्थ  ।वेदशास्त्र  पुराणात  ।  तीर्थमहिमा  श्रेष्=  असे  ॥24॥  म्हणुनी  थोर  ॠषीमुनी  ।  तीर्थस्नानाची  पर्वणी  ।  वेळोवेळी  पवित्रस्थानी।  स्नान  संध्यार्चन  करिताती  ॥25॥  कलियुगातील  कालक्रमणा  ।  न  घडे  काही  उपासना  ।  जीवाचा  करण्या  उध्दार  जाणा  ।  सदगुरूशी  शरण  जावे॥26॥सदगुरूंचेचरणतीर्थ  ।  तेचि  शिष्या  गंगा  पवित्र  ।  गुरूआज्ञेचे  पालन  नित्य  ।  हेची  अध्ययनलियुगी  ॥27॥नकोजाउरानीवनी  ।  गिरीकंदरी  घोरांगणी  ।  सुखी  राहूनी  आपुल्या  सदनी  ।  गुरूभजनीकाल  क्रमी  ॥28॥  अनंतरूपे  अनंतनामे  ।  चराचरी  जागृतपणे  ।  हरी  नटला  भिन्नरूपाने  ।  स्मरण  त्याचे  नित्य  =ेवी॥29॥  नामरूपाचे  अधिष्ठन  ।  सगुणरूपाचे  अनुसंधान  ।  नामस्मरणी  नित्य  राहून  ।  कालक्रमणा  सुखे  करी  ॥30॥  नामेतारीले  पाषाण  ।  नामे  उध्दरीले  पापीजन  ।  नामसंकिर्तनात  राहून  ।  भवसागर  पार  करी  ॥31॥  कलियुगी  धर्मलोप  ।पापपुण्या  नाही  माप  ।  जनलोकी  नाही  शांत  ।  कलहद्वेषी  लोकास  ॥32॥  प्राधन्य  बहुवाढले  ।  धनधान्या  नाही  वृध्दी।  सदभावनांची  लोपवृध्दी  ।  नाही  शांती  मनुष्यजीवा  ॥33॥  धगधगीत  कालक्रमणा  ।  गुप्त  राहूनी  गुरूराणा  ।  जगदोध्दारकरण्या  जाणा  ।  अवतरले  त्रयमुर्ति  ॥34॥  त्रयमुर्तिचे  रूप  सगुण  ।  एकचि  तो  परिपूर्ण  ।  निर्विकार  राहूनि  ।  शरणांगतारक्षिती  ॥35॥  यापुढील  अध्यायी  ।  विभूति  महात्म्य  नवलाई  ।  सदगुरूंची  किमया  पाही  ।श्रोते  सज्जनी  परिसावी॥36॥  गुरूवचनी  श्रध्दायुक्त  ।  जे  का  राहती  निवन्त  ।  तया  मानवी  जीवनात  ।  काय  उणे  कलियुगी  ॥37॥  भक्तरक्षणार्थकलियुगी  ।  अवतरले  हे  दत्तयोगी  ।  गुप्त  राहूनी  कलियुगी  ।  नित्य  रक्षिती  भक्तजना  ॥38॥  इति  श्रीरामगुरूचरित्र  ।परिसा  रसाळ  इक्षुदंड  ।  विनवी  दासी  अखंड  ।षड  त्रिंशा  ध्याय  गोड  हा  ॥37  ॥ 

      ॥श्रीगुरूदत्तात्रेयार्पणमस्तु  ॥ 
॥अ  व  धू  त  चिं  त  न  श्री  गु  रू  दे  व  द  त्त  ॥

मागील पान           पुढील पान