श्री गणेशदत्तगुरूभ्यो नम :
श्रीरामगुरू चरित्र
॥ अध्याय 14 वा ॥
॥ श्री गणेशाय नम:॥ श्री सरस्वत्यै नम:। श्रीगुरूभ्यो नम:। जय जय श्री भवानीमहेशा। उमापति हिमाद्रीजामाता। कर्पूरगौरा शिवशंकरा ॥ 1 ॥ नमिते तुम्हा गिरीजावरा। सर्पभूषणा सतेजा। भिाणी तनया रूद्रावतारा। ग्रंथा सहाय्य करावे ॥ 2 ॥ ऐका श्रोते तुम्ही चतुर हो। प्रसंग घडला एक घोर तो । प्रवासी ओढवला दुर्धरहो । त्याचे वर्णन परिसावे ॥ 3 ॥ प्रापंचिक एक दांपत्य। प्रवास करीत पुत्रासहित। पिशो धरीले पुत्रास। न आले ते ध्याना ॥ 4 ॥ विपरीत करणी नशिबाची। मानवा पडे भ्रांत त्याची। भोग भोगावे लागती। कर्मगतीनुसार ॥ 5 ॥ गुरूसत्ता अगाध थोर। अथांग आहे कृपासागर। शरणांगता करी भवपार। चरण धरीता भक्तिभावे ॥ 6 ॥ वैद्यकीय उपचार। पुत्रासी केले साचार। परी गुण न येची सत्वर। हात टेकीले वैद्याने ॥ 7 ॥ निष्णात सर्व औषधोपचार। परिक्षणाचे सर्व प्रकार। पित्याने केले सत्वर। परी रोगनिदान होईच ना ॥ 8 ॥ ते होते विपरीत। पिशा भेडसावी पुत्रास। वैद्य काहीच न जाणत। दैवी शक्तिच जाणे हो ॥ 9 ॥ प्रबळ एक पिशा। उलटी करवित असे पुत्रास। प्राशन करीत असे रक्तास। संतुष्ट होण्या स्वयेचि ॥ 10 ॥ श्रीरामाचे शिक्षक एक। होते त्यांचे परिचित। ते सुचविती त्वरीत। सहाय्य घ्या हो सद्गुरूंचे ॥ 11 ॥ जय जय श्री रामचंद्रा। भवाब्धितारका कृपासमुद्रा। पैलतिरी करा मज आता। शरण तुम्हा त्रिवार ॥12 ॥ ऐसा धावा करूनी। पातले त्वरीत गुरूसदनी। घट्ट मिठठ्ठ गुरूचरणी। द्रव आला श्रीगुरूशी ॥ 13 ॥ रूग्णालयात नेले पुत्रापाशी। दिव्यह्ष्टी पडता दत्तात्रयांची। पिशा बाधा शीतल साची। दत्तसहवासे झाली असे ॥ 14 ॥ विभूती देता पुत्रासी। आराम पडला त्वरेसी। धीर वाटला जनकजननीसी। दैवी शक्ति धन्य जगी ॥ 15 ॥ विभूती देता पुत्रासी। वदले रामगुरू पित्यासी। श्रध्दा =ेवूनी चरणाशी। औषधोपचार करू नये ॥ 16 ॥ परी मानवी मन अस्थिर। विास न बसे सत्वर। द्विधा वृत्ति अतिचंचल। औषध बंद केले नाही ॥ 17 ॥ औषध देता पुत्रासी। व्यथा वाढली तात्काळी। नेले त्वरीत गुरूपाशी। क्षमायाचना करिती हो ॥18 ॥ पुन्हा विभूती देताची। बाधा जातसे सत्वरी। हर्ष वाटे पित्याशी। चरणी लीन सद्गुरूंच्या ॥ 19 ॥ गुरू वरदहस्त ज्यांचे शिरी। काय उणे त्या भूवरी। सरस्वती प्रसवीस होऊनी। विद्याधन प्राप्ती झाली ॥ 20 ॥ गंडांतर दूर झाले। पिशा बाधेतून मुक्त केले। जनक जननी कृतार्थ झाले। गुरूकृपा छाया शिरी ॥ 21 ॥ सद्गुरू केवळ विद्येचे माहेर। भक्तजनांचे जिव्हार। लावण्यरत्न भांडार। सरस्वती मातेचे भूवर ॥ 22 ॥ आता प्रार्थिते गुरू सदया। कन्येवरी असू दे माया। अंत बघू नको सदया। यथायोग्य मति देई ॥ 23 ॥ तुजवाचोनी श्रेष्= कोण जगी। अल्पमति दु:ख भोगी। मानवप्राणी अभागी। तारक तू भक्ता कलियुगी ॥ 24 ॥ कोठठ्ठल कोण रहिवासी। को=ुनी प्राणी जन्मा येती। दैवयोग एकत्र येती। कर्मगती प्रमाणे ॥ 25 ॥ आजवरी तुम्ही श्रोते सृजन। श्रवण केले पिशा वर्णन। याचा अनुभव भक्तालागून। कैसा आला परिसावे ॥ 26 ॥ ह्ढ भक्ति श्रध्देविण। न दिसती हो गुरूचरण। सहजपणे गुरूवर। भक्तजना सांभाळी ॥ 27 ॥ गुरू दत्तात्रेय त्रिगुणातीत। परब्रम्हा स्वरूप सत्य। त्याची सत्ता जगी अगाध। वर्णन कैसे करावे ॥ 28 ॥ निमित्तमात्र मानवा =ेवूनी। खेळ खेळतो गुप्त राहूनी। बोल न =ेवी आपणावरी। कर्मगती श्रेष्= असे ॥ 29 ॥ पूर्व पुण्याईचे सामर्थ्य। रक्षण करिती गुरूदेव। तरण्या हा भवपाश। सद्गुरू तारिती भक्तांस ॥30 ॥ याचा सकल वृत्तान्त। परिसा श्रोते सावचित्त। कैसे रक्षिले प्रिय भक्त। पिशाास मुक्त केले ॥ 31 ॥ श्रीकांत नामे दत्तोपासक। नोकरीनिमित्त सावनेरात। करीत असता रात्रपाळीस। प्रसंग दुर्धर ओढवला ॥ 32 ॥ कीर्र निशा समय घोर। दोनचा समय अंधार थोर। स्वैर भ्रमती निशाचर। झपाटले पिशााने ॥ 33 ॥ पिशा होते पुण्यवान। बोले मुक्तिकाळ जवळी जाण। अडीच वर्षे यातनास। कुडीस भोगणे राहिले ॥ 34 ॥ त्रयमुर्तिची उपासना। रक्षण्या धावली त्या क्षणा। पुर्वपुण्याई थोर जाणा। प्राण वाचले ते क्षणा ॥ 35 ॥ घरात दोघेचि पतिपत्नी। वडिल आप्त नाही कोणी। रजस्वला: होती कामिनी। काय करावे न कळे तिज ॥ 36 ॥ रात्र होता भयंकर। जीवा वाटे भयथोर। पति म्हणे कोणी घोर। मानगुटी धरीतो माझी ॥ 37 ॥ न लगे पा= शय्येस। भयभीत जीव सत्य। चिंताक्रांत दोघेही। मार्ग उभयता सुचेना ॥ 38 ॥ लोटता दोन-तीन दिवस। घरमालके बोलाविले मांत्रिकास। मांत्रिक झाला आश्चर्यचकीत। प्राण वाचला म्हणून ॥ 39 ॥ मांत्रिक वदला सत्य। हे आहे जिंद खचित। आरती उतारिता पिशा चास। आडवे वारे झोंबले ॥ 40 ॥ कर्मभोग संपता त्वरीत। बदली झाली अकोल्यास। सवे घेउनी पिशाास। कामावरी रूजू झाले ॥ 41 ॥ योगायोग आला घडून। भेटले तया सद्गुरूचरण। निमित्तमात्र झाले जाण। पूर्वजन्मीचे ॠणानुबंध ॥42 ॥ गतजन्मीची प्रिय भगिनी। भेटली त्वरीत तया कारणी। पत्नी चिंताक्रांत सदनी। वदली हकीकत सर्व तिशी ॥ 43 ॥ नेले तियेने गुरूसदनी। प्रश्न केला सद्गुरूलागुनी। त्रिकालज्ञ त्रयमुर्तिनी। सांगता केली प्रश्नाची ॥44 ॥ बोलाविले दुसरे दिनी । उपाय पिशा निघण्याझणी। कथन करीते झाले हो। गुरूराज त्रिकालज्ञ यती ॥ 45 ॥ ते वेळी साविीसध्यात। त्रयमुर्ति साक्षात। पिशा थरथरू लागले कुडीत। भयभीत जीव झाला ॥ 46 ॥ पहा म्हणे सद्गुरूनाथा। ऐसेचि मज नित्य होता। भय चित्ता वाटते हो। त्रयमुर्ति तुम्हीच तारक हो ॥ 47 ॥ म्हणे शांत बसा ये समयी। चिंता न करावी काही । उपाय कथिला ते समयी। लिहुन देते झाले ॥ 48 ॥ हळद ज्ञाुंच्कू अक्षता। काजळ गुलाल शेंदुर देखा। दिप लावा मध्यभागी सुरेख आणि काही। पुजासाहित्य देखा ॥ 49 ॥ उतारा कथीला पत्नीस जाणा। श्रवण केले गुरूवचना। नम्र होउनी वदली जाणा परवस्तीत आम्ही याक्षणी ॥ 50 ॥ ओळखीचे नाही कोणी। घरात आम्ही पतिपत्नी। वडिल मंडळी नाही कोणी। द्रव आला गुरूमाउली लागुनी ॥ 51 ॥ विभूती दिधली त्वरीत। सेवा कथिली औंदुबराची सत्य। दुधपाणी घालुनी त्यास। सात दिवस सेवा करी ॥ 52 ॥ ते दिवसापासुन। पिशा गेले निघुन। निर्दोष झाला प्राण। गुरूसेवा करावया ॥ 53 ॥ अर्पिला देह गुरूसेवेस। गुरूकृपा अमोल खास। काय महती वर्णमी। अगाध असे गुरूसत्ता ॥ 54 ॥ गुरूकृपा ज्याचे शिरी। काय उणे त्या भूवरी। आनंदी आनंद जीवनभरी। तीन भक्त मंडळी ॥ 55 ॥थोर किती हा नरजन्म। लाभती येथे सर्व साधन। जीवनमुक्ति गुरूचरण। या जन्मीच भेटती ॥ 56 ॥ पूर्वजन्मीचे सुकृत पदरी। सत्कर्माची जोड त्या खरी। सद्भावना सात्विक वृत्ती। भेटती तया त्रैमुर्ति सत्वरी ॥57 ॥ इति श्रीरामगुरूचरित्र। परिसा रसाळ इक्षुदंड। विनवी दासी अखंड। चतुर्दशो । ध्याय गोड हा ॥ ॥
॥श्रीगुरूदत्तात्रेयार्पणमस्तु ॥
॥अ व धू त चिं त न श्री गु रू दे व द त्त ॥
मागील पान पुढील पान |