श्री  गणेशदत्तगुरूभ्यो  नम  :
श्रीरामगुरू  चरित्र 
  ॥  अध्याय 39  वा ॥

।  श्री  गणेशाय नम:  ।  श्रीसरस्वत्यै  नम:  ।  श्रीगुरूभ्यो  नम:  ।ॐ  नमोजी  त्रैलोक्याधीशा  ।  त्रयमुर्ति  अविनाशा  ।  पुरविण्याभक्तमनिषा  ।  अवतरलासी  भूवरी  ॥1॥  गुप्तरूपाने  सदगुरू  ।  मानवप्राण्या  कल्पतरू  ।  मनकामना  साकारू  ।  नित्यनिरंतरी  करीत  असे  ॥2॥  नवविधा  भक्ती  माझाी  ।  निष्काम  भक्ती  कैशी  ।  करावी  हो  गुरूमुर्ति  ।  मार्ग  दावी  बालका॥3॥  तूच  माय  मायाळू  ।  करी  लेकराचा  सांभाळू  ।  अतिकनवाळू  दयाळू  गुरूमाउलीत्रयमुति  ॥4॥  भावभक्तीचाजिव्हाळा  ।  उपजविशी  स्नेहाळा  ।  पुरविण्या  हट्ट  लडिवाळा  ।तूच  मायमाऊली  ॥5॥  माये  तू  ज्ञानाचा  सागर  ।  जीव  हाअज्ञान  ओहळ  ।  गुरूगंगा  तत्काळ  ।  तदरूप  घेई  करूनी  ॥6॥  तुच  माझी  मायबाप  ।  तूच  जाणिशी  सर्व  सोय  ।  परममंगलतुझे  पाय  ।  नित्य  दावी  दयाळा  ॥7॥  तुझे  सुक्ष्म  अस्तित्व  ।  तव  कृपेचा  किरणस्पर्श  ।  तत्काळ  उजळवी  जीवन  ।जाणण्या  आड  अज्ञत्व  ॥8॥  गुरूदेवा  तुझी  कृपा  ।  भक्तजीवन  अलौकीका  ।  जवळी  घेवूनी  भक्तसखया  ।  दावी  नित्यमार्ग  सोपा  ॥9॥  भवसिंधु  तरावया  ।  चरणनौका  तुझी  सदया  ।  वल्हरू  तव  करद्वया  ।  शिरी  असे  भक्तांच्या  ॥10॥भवाब्धितारक  कल्पतरू  ।  श्रीरामचंद्र  सदगुरू  ।  घेवुनिया  अवतारू  ।  जगदोध्दार  नित्य  करी  ॥11॥  या  मायावीसंसारात  ।  अनेक  संकटे  येतात  ।  भूत  पिशाश्च  भयानक  ।  असूरी  विद्या  अगणित  ॥12॥करणी  कुटाळया  भानामती  ।जारणमारण  अधोगती  ।  अव्याहत  जगती  ।  नित्य  गांजिती  मानवा  ॥13॥  त्याचा  करावया  संहार  ।  निसर्गनियतीचाव्यवहार  ।  नित्य  संतुलन  साचार  ।  भूतलाशी  चालते  ॥14॥  नियतीचा  व्यवहार  ।  सदगुरू  तोच  जाणणार  ।  त्याहूनी  दूजाथोर  नाही  ।  श्रेष्=  जगी  कोणी  ॥15॥  श्रीगुरूमुर्तिचा  अवतार  ।  करावया  जगदोध्दार  ।  कलियुगी  साचार  ।  गौप्यरूपेझालासे  ॥16॥  कुटिल  नियतीचा  व्यवहार  ।  कलियुगीचा  भ्रष्टाचार  ।  न  कळे  अज्ञ  मानवा  ।  आद्यंत  या  युगात  ॥17॥आदिशक्तिचे  अस्तित्व  ।  न  जाणिती  आद्य  सिध्दांत  ।  विज्ञानसाहये  संशोधक  ।  मानवी  जीवन  अभ्यासिती  ॥18॥निसर्गनियतीचा  व्यापार  ।  सुखदू:खाचा  समाचार  ।  कु=े  काय  घडणार  ।  न  लागे  थांग  किंचित  ॥19॥  अतुल  विधात्याचीकरणी  ।  त्रिकालज्ञ  तोची  जाणी  ।भूत  -  भविष्य  वर्तमानी  ।  गुरूपी=  जागृत  ॥20॥  स्वामी  दत्तात्रय  गुरूदेव  ।  तुझ्यालीलेचा  आढावा  ।  न  कळे  गा  मानवा  ।  तुझा  तुचि  समर्थ  ॥21॥  एका  चिकित्सक  तरूणाने  ।  प्रश्न  केला  कुतूहलाने  ।गुरूमुर्ति  आनंदाने  ।  सविधाने  उत्तरती  ॥22॥  प्रेरणा  होउनि  तयाचे  मनी  ।  धाव  घेतली  गुरूसदनी  ।  अनन्यभावेनम्रवचनी।प्रार्थीयले  सदगुरूशी  ॥23॥  आंद्यत  या  काळात  ।  असूरीविद्या  प्रभावित  ।  विज्ञानी  या  जनलोकात  ।  नसेभरवसा  तयावरी  ॥24॥  परी  विद्यमान  या  गृहस्थास  ।  गूढ  वाटले  चित्तास  ।  याचा  करावा  अभ्यास  ।  जनलोकीसुखवावया  ॥25॥  ही  विद्या  का  शक्ति  ।  ना  कळे  भेद  चित्ति  ।  याचे  अवलोकन  गुरूमुर्ती  ।  सार्थ  करितील  स्वयेचि॥26॥  या  विद्येचा  वृत्तांन्त  ।  सविस्तर  कथिती  गुरूदत्त  ।  ऐका  श्रोते  सावचित्त  ।  असुरी  विद्येचे  प्रतारण  ॥27॥  याविद्येची  मूळ  उत्पत्ती  ।  को=े  कैसी  झाली  जगती  ।  यथासांग  वर्णिती  ।  गुरूदेव  स्वयंभू  ॥28॥  विश्वोत्पत्तीपासून  ।मानवदेहावरील  प्रेम  ।  हिंस्त्र  प्राणी  आणि  शत्रुपासून  ।  संरक्षण  इच्छितो  मानव  ॥29॥  प्रथम  प्राचीनकाळी  ।  हिंस्त्रप्राणीमानवा  छळी  ।  त्यांना  कराया  निर्बळी  ।  शिकला  मानव  ही  विद्या  ॥30॥  मंत्रविद्येकरून  ।  प्रयोग  करिती  शक्तिमान  ।सरंक्षण  होण्याकारण  ।  कार्यहीन  करिती  पशू  ते  ॥31॥  जंगली  अरण्य  भागात  ।  छत्तीसगढ  विभागात  ।  मरा=वाडयाप्रत।  या  विद्येचा  प्रचार  असे  ॥32॥  या  विद्येचा  प्रयोग  ।  भिन्न  भिन्न  यथासांग  ।  को=े  को=े  प्रचार  ।  सविस्तर  वर्णन  कथियले॥33॥  आकस्मिक  आपत्ती  नैसर्गिक  ।  पिकपाण्यावरी  येत  ।  टाळण्या  त्या  आपत्तीस  ।  मंत्रविद्या  उपयोगी  ॥34॥  उदाहराणाकार  ।  कथियेले  वर्णन  ।  टोळधाड  म्हणुन  ।  शत्रु  असे  पिकाचा  ॥35॥  त्या  पासुन  व्हाया  संरक्षण  ।  मांत्रिकगावागणिक  ।  मंत्रप्रयोग  करून  ।  परतवी  टोळधाड  ॥36॥  तैसाच  गारेचा  पर्जन्य  ।  पिकाचे  करी  नुकसान  ।  गारपगारीमंत्र  म्हणून  ।  परतवी  त्या  पर्जन्याते  ॥37॥  या  विद्येचा  प्रयोग  ।  दिसण्या  जरी  सुलभ  ।  तरी  मांत्रिकाशी  कष्टप्रद  ।  ते  जगनिरळेची  ॥38॥  या  विद्येचे  शिक्षण  ।  योया  समय  त्याकारण  ।  वार  विथी  कोणते  स्थान  ।  ऐकिले  हे  गुरूमुखतुन  ॥39॥वेदश्रुती  काळापासुन  ।  अद्यवत  हे  आचरण  ।  पवित्र  क्रियमाण  ।  असती  काही  बंधने  ॥40॥  कथियेले  जे  श्रुतींनी  ।काहीनियममानवाने।पाळावेसंरक्षणाकारणे  ।  अघोरी  विद्येपासून  ॥41॥  या  विद्येच्या  प्रशिक्षणा  ।  स्मशानभूमी  योयजाणा  ।  मध्यरात्रीच्या  समयाला  ।  मृतात्मे  जागविती  ॥42॥  प्रशिक्षणाउपयोगी  ।  प्रसूत  स्त्रीची  कवटी  ।  किंवा  चिंधीचिरकोटी  ।  तैसेच  मूत्र  उपयोगी  ॥43॥  म्हणून  प्रसूत  स्त्रियेस  ।  जी  का  स्त्री  ॠतुस्नात  ।  तैसीच  गर्भिणी  नववधुप्रत  ।भया  या  विद्येपासुन  ॥44॥  तेलकट  तळीव  पदार्थ  ।  दही  लिंबू  आंबट  ।  तैसेच  काळे  हिरवे  वस्त्र  ।  नव  बालकाचे  जाउळ॥45॥  भयग्रस्त  या  प्रयोगास  ।  सिध्द  करिती  मांत्रिक  ।  भरवसा  =ेउनि  सत्य  ।  संरक्षीत  असावे  ॥46॥  मध्यरात्रीमाध्यान्हाकाळी  ।  तैसेच  भर  सांयकाळी  ।  अमावस्या  पौर्णिमा  मंगळवारी  ।  भयानक  वेळ  शनिवारची  ॥47॥  नदीतिरीबोर  बाभूळ  वृक्षातळी  ।  चिंच  महावृक्ष  पिंपळी  ।  भयानक  स्मशानातरी  ।  जाउ  नये  सूजन  हो  ॥48॥  अपरिचित  स्थळीबसू  नये  लघुशंकेशी  ।  तळीव  पदार्थ  दही  भाताशी  ।  निशी  भोजनी  खाउ  नये  ॥49॥  रात्री  बारा  पासून  पिशाच्यांचे  भ्रमण।  वास्तव्या  शोधती  ठण  ।  भटकू  नये  हया  समयी  ॥50॥  इति  श्रीरामगुरूचरित्र  ।परिसा  रसाळ  इक्षुदंड  ।  विनवी  दासी  अखंड  ।एकोनचत्वारिंशा  ध्याय  गोड  हा  ॥51  ॥ 

      ॥श्रीगुरूदत्तात्रेयार्पणमस्तु  ॥ 
॥अ  व  धू  त  चिं  त  न  श्री  गु  रू  दे  व  द  त्त  ॥ 

मागील पान           पुढील पान